Psikolog Dominique Lhuilier ve sosyolog Anne-Marie Waser: “Engellenen çalışma” toplumsal olarak inşa edilmiştir.

Ulusal Sanat ve El Sanatları Konservatuvarı'nda (CNAM) çalışma psikolojisi alanında emekli profesör olan Dominique Lhuilier ve CNAM'da sosyolog ve öğretim görevlisi olan Anne-Marie Waser , A desire job? Conquering one's place (Les Petits Matins, 272 sayfa, 23 avro) adlı eserlerinde, hem "sağlık açısından sıkıntı verici" hem de "sağlık kaynağı" olabilen mesleki faaliyetin ikircikliğini ortaya koyuyorlar.

Dominique Lhuilier: Kitabımızla, iş dünyasına giremeyen, orada kalamayan veya kariyerleri güvencesizlikle damgalanan kişiler üzerindeki ağır baskıyı kırmak istedik. Bazıları işe alınamaz olarak tanımlanacak: onlara felç edici bir eksiklik (beceri, nitelik, motivasyon, sağlık vb.) atfedilecek. Diğerleri ise sosyal yardım alıyor, işsizlik ödeneğinden veya aktif dayanışma gelirinden (RSA) yararlanıyor.

Aksine, birçok çalışanın yaşadığı engelin toplumsal olarak inşa edildiğini gösteriyoruz. Örneğin, yaşlılar yaşları nedeniyle dışlanıyor ve dışlanıyor. Kadınlar ise ev ve aile alanına yerleştiriliyor. Bu nedenle profesyonel dünyada bir yer edinmek onlar için özellikle karmaşık... Ve bunun ötesinde, iş dünyasında herkesi etkileyebilecek ve iş güvencesizliğine ve sağlıkta bozulmaya yol açabilecek büyük dönüşümler gözlemliyoruz.

Anne-Marie Waser: Yaptığımız görüşmelerde tembel değil, "bozuk" insanlarla karşılaştık. Bu, kurumların geçirdiği büyük değişimlerin bedeli. Çalışanlar, tıpkı makineler gibi, süreçleri ve prosedürleri takip etmek ve şirketin gerektirdiği görevleri yerine getirmek zorunda oldukları pozisyonlarda kendilerini bulabilirler. Şirket, işin onları ilgilendirip ilgilendirmediğini veya nasıl ilginç hale getirileceğini sorgulamaz. Temel olsalar da bu tür düşünceler artık mevcut değil; görevlerin bireyselleştirilmesi artıyor ve işle ilgili konuların tartışılacağı düzenleyici alanlar ortadan kalkıyor.

Bu makalenin %63,64'ü okunmayı bekliyor. Geri kalanı abonelere ayrılmıştır.